|
chciałbym z zyciem iść na balet do stracenia nic. w sercu wielki, miejski szalet, w głowie marzeń wysypisko lecz gnam do przodu w oku z tą nadziei iskrą. przede mną jeszcze wszystko. posegregować przydałoby się wszystko, ale sam nie dam rady, zbyt jestem słaby. resztki sił się wyczerpały trzeba znalezć nowe pokłady, wtedy zmiekniesz i bedziesz stał, jak trup blady sam na sam pośród czterech ścian. nad sobą bedziesz miał czarne chmury, więc może rada? nie patrz dziś do góry trzymaj fason i przed siebie goń nie zapominając, gdzie jest uczuciowego zycia poziom dbaj o rodzine i dom bliskich przed złem chroń nie zapominając trzymać, trzymać pion
|
Dodaj komentarz
