siedzieliśmy z Damianem u jego cioci i wujka. zawsze oni byli mu bliżsi niż rodzice. jego ciocia bardzo mnie polubiła, kiedy wypiliśmy kawe zawołała mnie do kuchni żebym jej pomogła. poszłam, kiedy jednak chciałam coś zrobić złapała mnie za rękę, spojrzała w oczy i zapytała chociaż bardziej było to stwierdzenie " kochasz go skarbie ". potwierdziłam. " jestem mu bliższa niż matka, miał ciężkie dzieciństwo, mówi mi wszystko, i po mimo że nie jest idealny, kocham tego skurwysyna jakby był moim synem. on też cie kocha. jeśli ty go nie zmienisz, nie uspokoi się. to nikt go nie zmieni. " powiedziała, uśmiechneła się do mnie ciepło i przytuliła.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!