|
I mimo tego, że wszystkich denerwował mój brak samodzielności, nie mogłam postępować inaczej. Starałam się wykonywać wszystko tak, aby nikt nie musiał mi pomagać. Ale on był zawsze, nawet gdy nie chciałam. Kiedy kopałam, wrzeszczałam, tarzałam się po łóżku i mówiłam, żeby dali mi spać, bo muszę zapomnieć - przychodził i zciągał z niego, za nogi. Nie jeden raz śmiał się ze mnie, a ja piszczałam, że go nienawidzę. Ale nie odszedł, nigdy. Bo dobrze wiedział, że nie dałabym sobie bez niego rady. / kredkinabaterie4
|
Dodaj komentarz
