|
- Porozmawiajmy - powiedział, wskazując schody na piętro wyżej. Spuściła wzrok i podążyła ociężale za nim. Już wiedział, że to nie będzie wymarzona rozmowa jego życia. Gdy weszli na górę, usiedli na podłodze opierając się o ścianę. - Dużo o nas myślałem - zaczął. - Doceniam to, że dałaś mi szansę i jesteśmy znów razem. Jesteś cudowna i nie chcę Ci robić żadnych wyrzutów, ale czuję, że traktujesz mnie jak zwykłego kolegę. Już nie jest tak jak kiedyś, teraz nawet na przerwach wybierasz rozmowę z moim kumplem, a mnie zimno zlewasz. Nawet te pocałunki wydają się nieszczere - skończył. Spuścił głowę udając obojętnego, tak na prawdę czekał na jej odpowiedź. Po chwili poczuł, że wstała. Jej ciepła dłoń przesunęła się po jego ramieniu. Stanęła nad nim. - Przepraszam - powiedziała i wycofała się na schody, po czym zeszła na parter. Słyszał jej kroki, a po głowie chodziła mu jedna myśl. " Nie mogę się na nią gniewać i nie skończę tego, bo bardziej cierpiał będę, gdy ją ostatecznie straci."
|
Dodaj komentarz
