oddycham tym życiem, suchym życiem,które nie daje mi żadnej radości. Szarzeje mi coraz bardziej, czuję że jestem sama na tej całej planecie bezsensu. Nie mam ochoty na samobójstwo ale nie mam ochoty na życie, trudno to wytłumaczyć jak się czuje. Moje serce przepełnia uczucie obojętności. Niekończąca się obojętność. Z każdym oddechem jest coraz gorzej, coraz bardziej brakuje mi wody w postaci codziennego życia. Coraz szybciej leci ten bezsensowny czas przepełniony sztuczną miłością, sztucznym zakochaniem, sztuczną rodziną . Czasami życie traci ten smak szczęścia ale są momenty kiedy przybywa. Czemu życie jest tak różne, tak zmienne ? Nie rozumiem czemu moje jest każdego dnia całkiem inne od każdego innego. Bezsens szukania miłości, bezsens utrzymywania czegokolwiek. Tracę nadzieje, przychodzi szara rzeczywistość, trzeba się z nią pogodzić. Nie mamy innego wyjścia to właśnie jest życie ..

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!