Myśli mi zawadzają. Jak nieuprzątnięte kartony zalegają w czaszce. Psują harmonię mojego ciała. Zakłócają bicie serca. dręczą uwiązana kręgosłupa duszę. Naciskają trudnymi pytaniami. Stawiają fakty przed oczyma zasłaniając dragę tak że nie mogę postawić kroku i błądzę wśród zgliszczy i odpadów nie strawionych przez ogień. Podrażniają powieki. Wiercą w dłoniach. Dłubią w gardle. Zaciskają pięści na sinej szyi. Wstrętne myśli. Brzydzę się ich dotykać umysłem. Szoruję skórę do czerwoności. Wymiotuję wnętrznościami. Wypruwam duszę porzucając ją na ruchliwych ulicach. One. Te wszystkie ostre, brutalne i bezlitosne myśli zostają na stałe wszczepione do głowy. Nie mieszczę się w ustach, w żołądku, nie przepływają żyłami i nie wypełniają płuc. Mocno uczepione głowy niszczą mnie i gnębią moją i tak rozwinięta depresję. Muszę wlec je z sobą przez splatane alejki. Żyć. Z wiarą , że kostucha nie pozwoli by zaprzątały mi umysł po śmierci.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!