Siedzę w domu już drugi tydzień. Jeszcze chwila i oszaleję. Bardzo mi brakuje uśmiechów, plotek, wspólnego obżerania się i "uczenia", snu na ścisłej. I nie tylko. Brakuje mi siedzenia godzinami w milczeniu i wpatrywania się w moje szczęście. Kocham ten stan, naprawdę, a teraz muszę siedzieć całymi dniami w łóżku i gapić się w mózgopożeracze jakimi są WSZYSTKIE MOŻLIWE SERIALE, łącznie z "Dlaczego ja?" i "Trudne Sprawy" :D Ale świadomość, że ktoś gdzieśtam za mną tęskni tak samo, pozwala mi jakoś przeżyć tą straaaszną "mękę" jaką jest siedzenie w domu :)

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!