Z okowów najmroczniejszej nocy, których już nigdy dzień nie skruszy Dziękuję bogom, których mocy zawdzięczam hardość swojej duszy. I chociaż ogrom cierpień w koło, me usta skargą nie splamione. Spadają ciosy na me czoło, choć zlane krwią, lecz uniesione! Tu gdzie się rozpacz z bólem splata, jedynie śmierć się zakraść może. W grozie mijają długie lata, lecz strach mnie nie zmógł i nie zmoże! I chociaż kroczę wśród chaosu, błądzę w cierpienia mrocznej głuszy, Jestem kowalem swego losu i kapitanem swojej duszy!

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!