|
`Było zimno, cholernie zimno . Z otaczającej ją zewsząd ciemności wyzierały czyjeś oczy . Niedaleko niej słychać było wodę, kap, kap, która w tej panującej ciszy działała zabójczo na zmysły . Czasem słychać było jeszcze czyjeś pojękiwania, lecz równie dobrze mógł to być wiatr w szczelinach muru . Była tu może dzień, a może tydzień, nie była pewna . Odmierzanie czasu w tych warunkach, głęboko pod ziemią, gdzie nie dochodzi światło słoneczne było wprost niemożliwe . Powoli wariowała, co nie było dziwne . Trzeźwe myślenie i nadzieja były porównywalne do oddychania bez udziału powietrza, nie do zrealizowania . Gdy wspominała, żałowała, że to już się skończyło, teraźniejszość była okropna, a przyszłość? Nie widziała siebie w tej sztuce.. / bnj .
|
Dodaj komentarz
