|
Płakała w samotności,
chcąc zapomieć o nim.
Patrzyła na jego zdjęcie,
które podarował jej w prezencie.
Kto by pomyślał, że ona jest smutna.?
Jak zawsze chodziła z uśmiechem na ustach.
Czasami żyć już się nie chciało,
Tak bardzo jej go brakowało.
Nie widziała go długo,
i nigdy nie ujrzy.
Może właśnie to nasilało jej tęsknotę.
Czasami, gdy była w domu sama,
chodziła jak obłąkana.
Zapłakana, rozczochrana, zamyślona.
Takim człowiekiem przez niego stała sie ona.
|
Dodaj komentarz
