 |
Wbrew pozorom - kocham swoje życie, choć tak często płaczę z powodu losu, który mnie spotkał. Choć Bóg odebrał mi kilka lat temu najważniejszą dla mnie osobę. Cieszę się z niczego, nawet z tego, że On powiedział mi głupie 'cześć', co sprawiło, że uśmiech na twarzy nie zniknął do końca dnia. Uwielbiam moich znajomych i przyjaciół, którzy nie zawsze zasługują na to, co dla nich robię. I kocham moje płuca oraz wątrobę, chociaż są w okropnym stanie. Kocham te wszystkie chore rozkminy. Kocham lekcje w szkole, bo na nich nigdy nie jest nudno. Kocham nauczycieli, którzy zawsze mnie opierdalają za byle co i wpisują jedynki. I wiecie co? Cholernie boli myśl, że któregoś dnia mogłabym to wszystko stracić.
|
Dodaj komentarz
