|
'znowu z nim jesteś?' - zapytał na akademii. 'no tak, jestem. problem?' - odpowiedziałam. 'ale posłuchaj, znowu Cię zostawi. znowu będziesz płakać, a ja nie chcę żebyś płakała' - powiedział, a ja wstałam i wyszłam na korytarz. przyszedł za mną. 'ej słońce' - wyszeptał, chwytając mnie za podbródek. odepchnęłam go od siebie i zaczęłam krzyczeć: 'nie mów do mnie słońce! nie chcesz żebym płakała? szkoda, że dopiero teraz? nie pamiętasz ile przez Ciebie przepłakałam? straciłam cały rok uganiając się za Tobą, kręcą z Tobą, a Ty mi powiedziałeś, że nie szukasz dziewczyny. innym razem, że kochasz kogoś innego. a teraz nagle ot tak kochasz mnie kiedy ja jestem szczęśliwa?'. rozpłakałam się i usiadłam na ławce, chowając twarz w dłoniach. 'kochanie' - próbował. 'nie jestem twoim kochaniem, odpierdol się ode mnie. kochałam Cię kiedyś, teraz kocham jego rozumiesz? jesteś zwykłym draniem' - wykrzyczałam mu prosto w twarz i wróciłam na akademię. | simplyforget
|
Dodaj komentarz
