Siedzę i patrze nie widzę nic poza pełnia I czuje ze spada wszystko co jest nade mną I gubię wzrok w konstelacjach do świtu A łzy zastępują wkład od długopisu I zawsze pamiętam ze jest tylko jeden księżyc Że te same gwiazdy łączą to co nas dzieli Tylko jeden krzyk jest tak długi, że Przez resztę życia będę go sobie nucić.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!