|
na dworze wiał mocny wiatr, ale im to nie przeszkadzało. siedzieli pod blokiem w jednej z szarych dzielnic i dłubali pestki. przemarznięte dłonie nabrały czerwonego koloru i pasowały idealnie do ich odmarzniętych uszu i nosa. w pewnym momencie zadzwonił jej telefon. popatrzyła z niesmakiem na wyświetlacz. chwile wahała się czy odebrać, ale w końcu zrobiła to. nie mówiła wiele, widać było, iż to dzwoniący ma jej coś do powiedzenia. w końcu rozłączyła się. "idź" powiedział do niej przyjaciel "idź. spotkaj się z nim. może jakoś ci to wyjaśni.". nie poszła. została z kimś kto wie o niej wszystko, kto po jej reakcji wie o co chodzi i kto woli dłubać z nią pestki w środku wietrznej nocy niż iść do kogoś kto po raz setny będzie próbował 'to' jakoś wytłumaczyć. /katajiina
|
Dodaj komentarz
