Los sprowadza nas na ziemię, każdego dnia drzemie w nas Promyk nadziei zgasł czy będzie płonąć czas Nieubłagalnie zostawia na nas swój ślad, Pierwiastek zła znów szuka swego ujścia gdzieś W natłoku chujstwa treść ma uświadamiać Wskazywać drogę i błędy w ludzkich poczynaniach Czy tędy prowadzi ścieżka do samospełnienia, Którędy iść i czy to nie droga do zatracenia Jest jak znaleźć sens i istotę swego bytu, Wciąż poszukując tych jeszcze niezdobytych szczytów I czy budując naprawdę najpierw musisz burzyć Walcząc o prawdę, nie wiedząc czemu ona miała służyć Zatracić się w tym czy poddać się bez walki, Użyć każdej broni w budowaniu własnej arki Oświecisz latarki światłem tunelu część tylko A wszystko i tak się może okazać pomyłką

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!