– Dlaczego rzeczy muszą być takie, jakie są?
– No...
– Nie wiesz tego, prawda?
– Nie dokładnie. To powinno być tajemnicą, rozumiesz.
– W takim razie zadam ci łatwiejsze pytanie. Jak zapominają istoty ludzkie?
– Co zapominają?
– Cokolwiek. Wszystko.
– To... no wiesz... zdarza się odruchowo. Wyobraź sobie, że ta miseczka to twoja pamięć. Może pomieścić tyle i nie więcej. Rozumiesz? Nowe rzeczy się zjawiają, stare muszą się przelać.
– Nie. Ja pamiętam wszystko. Klamki w drzwiach. Grę światła we włosach. Śmiech. Kroki. Wszystkie drobne szczegóły. Jakby to było ledwie wczoraj. Jakby zdarzyło się ledwie jutro. Wszystko. Rozumiesz?
|