|
To nie to samo,
choć świat czeka za otwartą bramą.
Nie mogę stanąć w pionie,
nie mogę zająć się dniem.
Psychę za słabą mam, dobrze wiesz.
To było dawno tak, kiedy życie to był czysty wiersz.
Teraz jest skałą, która leży na wielkiej przepaści.
Uczucia palą się od miłości do nienawiści.
Jest za mało walki,
a tatuaż na mojej garści
i płynę tratwą na oceanie, a to jest wyścig.
Wyścig z czasem,
wyścig myśli.
Tyle nie płaczę już, bo więcej maryśki.
Mam jakieś zaczepy, nie mogę go zniszczyć.
Jestem twardsza raczej, chociaż już nie wiem nic i
dalej opisuję, choć ostatnio teksty jakby zagubione.
Tak się czuję, a hip-hop jest dla mnie niczym spowiedź.
Czy ta małolata tu jest, co parę lat temu?
Chcesz mnie zniszczyć?! Nie uda ci się. Kiedyś powiem czemu.
|
Dodaj komentarz
