Gdy zobaczyła Go, siedzącego na ławce w parku, jej oczy rozbłysnęły nagłym blaskiem. Ale czemu? Przecież ją tak bardzo zranił. To przez Niego płakała każdej nocy. To przez Niego nie rozmawiała już prawie z nikim. To na dźwięk Jego imienia serce biło jej szybciej, by potem nagle zamrzeć w bezruchu, gdy ujrzała Go na szkolnym korytarzu. Ale mimo to podeszła bliżej. -"Słuchaj..." - powiedziała szeptem. Jej słowa potknęły się o obojętność. -"Słuchaj...." - powtórzyła jeszcze ciszej. Brak jakiejkolwiek reakcji z Jego strony. Wyraz nadziei, tak widoczny w jej spojrzeniu, kiedy Go spostrzegła samotnego - znikł bezpowrotnie. Jej serce znów rozsypało się na miliony kawałków, a z oczu popłynęły gorzkie łzy. / realist

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!