cz2. Wyszli z budnyku i ruszyli w stronę marmurowej ławki , stojącej obok starej i nie działającej już fontanny. Legenda głosiła , że woda w fontannie popłynie dopiero, gdy narodzi się przy niej prawdziwa miłość. Usiedli na ławce. On objął ją i powiedział :
- To nie prawda! Zawsze Cię zauważałem. Na przerwach pragnąłem widzieć tylko twoją roześmianą twarz. Bałem się wyznać tobie prawdę. Ale to chyba odpowiedni moment. Kocham cię.!
Przytulili się do siebie i pocałowali , a wtedy za ich plecami z fontanny znowu zaczęła spływać woda. / [?]
|