|
Żadna z łez spływających po moich policzkach nie została przez Ciebie zauważona. Nie wiesz nic. Jak cierpię, jak się cieszę. Nigdy sie nie dowiesz. Jak co noc, z załzawioną twarzą kładę się do łóżka. Jak do chwili zaśnięcia myślę tylko o Tobie. Jak pierwszą myślą po przebudzeniu jest Twoje imię. Największy paradoks to ta nieodwzajemniona miłość, którą Cię darze. Coraz większe zainteresowanie Tobą każdego pojedyńcznego dnia. Uwielbiam z Tobą rozmawiać. Ale po każdej takiej rozmowie nadchodzi wielkie rozczarowanie. Idę do łóżka z myślą ` nie kocha`. Wtedy to, mój mózg trawi każde zdanie, które wypowiedziałeś w moją stronę. Powoli, szuka drugiego dna. I nic. Kolejna zwykła koleżeńska rozmowa. To nie ma sensu. Bóg okrutnie zażartował sobie tworząc we mnie to uczucie. Oby choć On miał z tego radoche.
|
Dodaj komentarz
