 |
Kolejna awantura o jakąś głupotę. Krzyczysz, wpadasz w szał. Łzy spływają mi po policzkach. Oparta o ścianę, z telepiącymi się rękoma, patrzę, jak rzucasz kolejnymi rzeczami o podłogę. Mam ochotę krzyknąć "dość, odchodzę", ale boje się tego, co będzie potem. Ty powiesz "to spierdalaj", a ja i tak Cię nie zostawię. Nie potrafię. Bo nawet, kiedy jesteś tak cholernie nieprzewidywalny, kiedy jesteś gotowy mnie nawet uderzyć, ja i tak widzę w Tobie chłopaka, w którym się zakochałam. Tego z tamtych dni, który przynosił mi śniadanie do łóżka i codziennie obsypywał komplementami.
|
Dodaj komentarz
