Cz.1 - Kiedyś Ci to wszystko wytłumaczę - powiedział. - Obiecujesz?- zapytałam. - Czy obiecuję? W sumie… mogę obiecać. W porządku. Obiecuję Ci, że powiem. Kiedy tylko nadejdzie odpowiedni na to moment - odrzekł. - Dziękuję Ci - powiedziałam, uśmiechając się. Wiedziałam już, że coś przede mną ukrywa, ale i wiedziałam, że być może mi powie. Kiedyś tam. A on wiedział, że tak łatwo nie odpuszczę. Wie, że nie mam łatwego charakteru. Jak i ja wiedziałam, że on także nie ma najłatwiejszego. - Zrobiło się już ciemno. Odprowadzę Cię. Co Ty na to?- zaproponował. - Jasne. Chodźmy. Szliśmy w milczeniu. Z tamtego miejsca pod mój dom daleko nie było. Jakieś dwadzieścia minut, może nawet niecałe. Cały czas milczeliśmy./zpw

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!