Znowu tłukę się jakbym była zrobiona ze szkła. znowu naprawiam wszystko za plecami. znowu wstrzymuję oddech ze strachu by nie usnąć. znowu staram się wyrzucić wszystko z pamięci. znowu kaleczę się aż do szpiku kości. i tak w kółko i wszystko się znowu rozlatuje bez końca..

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!