|
Pamiętam czasy, kiedy w domu bywałam tylko po to by zmienić ubranie. Wychodziłam z domu późnym południem rzucając tylko krótkie 'wychodzę'. Wracałam na drugi dzień koło południa, z czerwonymi oczami, które az błagały o sen. Nie mówiłam nic. Dwie godziny potem znów wychodziłam i tak w kółko. Wiesz to wszystko przez niego. Przez tego cholernego dupka, któremu ponownie zaufałam i przez którego ponownie cierpiałam. Jednak byłam silna. Dzięki takiemu trybowi życia nie musiałam plakać - nie miałam na to czasu. Dziś już tak nie jest. Dziś nie musze przez Ciebie płakać. Dziś jesteś mi obojętny. /peaaceandlove
|
Dodaj komentarz
