Namaluje na szybie Twój portret Palcem wyrzeżbię Twe łagodne rysy Usiądę na parapecie Cichutko jak kot Wyczekując Twego powrotu I tęskniąc sobie tak... Zamknę zmęczone powieki Nawet niebo płacze Obraz przykrył obcy kurz Tworząc bezpieczny kokon Powoli staję się szaleństwem Twego czystego umysłu Myśli odbijają się o biały sufit Chciałam przerwać ta przerażliwą ciszę Zatupać stopą o orzechową podłogę Nie sięgam... Zaskrzypiała pod cięzarem Twych stóp Stajesz w hebanowych drzwiach Naszego pałacu zbudowanego Ze starych powycieranych snów Zarzucam stęsknione dłonie na Twą szyję Szepcze ...uczucia już nie słowa Widzisz? Stoje na palcach Przy Tobie taka malutka jestem...

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!