czekała na Niego w swoim pokoju. nagle rozległo się pukanie, `właź` rzuciłam szeroko się uśmiechając. `cześć Skarbuś.` przywitał się, podejrzanie patrząc w podłogę. od razu zwąchała o co chodzi. `piłeś!` krzyknęła oskarżycielsko uderzając Go w pierś. złapał ją mocno za nadgarstki `to tylko dwa piwa, nie przesadzaj.` rzekł, nic sobie nie robiąc,z łez, które właśnie zaczęły spływać po jej policzkach. `ale Ty pijesz codziennie, i to niekoniecznie piwa, niekoniecznie dwa.` szepnęła uwalniając się z Jego uścisku. nie mogła znieść tak znienawidzonego przeze mnie zapachu - zapachu alkoholu, który rujnował ich związek. nastała przerażająca cisza. w pewnym momencie wstał, spojrzał jej głęboko w oczy i wyszedł. tak po prostu, bez słowa pożegnania. szkoda, że w jej oczach nie mógł dostrzec rozdzierającego się na wpół serca - może wtedy zrozumiałby, jak bardzo rani.
|