|
leżałam z głową na Jego klatce piersiowej wsłuchując się w uderzenia bicia Jego serca.
łaskotałam go delikatnie po brzuchu. - boję się tego wszystkiego. - szepnęłam niepewnie, odwracając się ku niemu. - czyli czego się boisz? - zapytał, plącząc dłoń w moich włosach.
- siebie. ciebie. nas. uczucia, które jest między nami. tego jak bardzo Ci ufam.
jak się już zdążyłam przywiązać. - wymieniałam kolejno. podniósł się i usiadł, biorąc mnie mocniej w ramiona, posadził sobie na kolanach. przytulił głowę do mojej piersi.
- kocham Cię, skarbie. kocham nad życie. - wyznał. w jednej chwili jakiś obcy ciężar spadł mi z serca. kochał mnie, i nic, i nikt, nie miało na to wpływu. kochał. nie musiałam się martwić. Szkoda, że to wszystko minęło.
|
Dodaj komentarz
