Znów powrócił ten strach przed zyciem Dawno zapomniany smutek Znów me oczy wydają się puste A sercez kolei przestaje bić Wesołe wspomnienia opadają na dno Jak rzucona moneta w sdudnie nieszczęścia Czekając na koniec Samotnie dryfuje w nicości swej duszy Ogarnia mnie niepokój Rządzi mną smutek Gniew w moich oczacj przelewa się ze łzami Jak to zatrzymać, powstrzymać, zakończyć? Kiedy ja już sił nie mam Tchu brakuje stale Zatracam się w rozpaczy Nie widząc szczęścia Nie widzą tam ani jednej pomocnej dłoni.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!