trzeba umieścić się na zewnątrz siebie . na granicy łez i orbicie głodowych klęsk . jeżeli oczekujemy jakiejś rzeczy niezwykłej , dokonującej się tylko w nas . oczekujemy spełnienia tego życia , które nieustannie wyrywa się śmierci , zamiast swobodnie łapać oddech
|