|
Kocham moje poranki. Zaparowaną szybę w autobusie, wschód słońca, rosę na trawie. Zaspanych ludzi spieszących się do pracy. Moje i tylko moje zasłuchane, zapatrzone poranki
Świat jest mój. Z zapachem owocowej herbaty i papierosa.
Chcę być sobą i nikim innym !
mimowszystkomożnabyćszczęśliwym
|
Dodaj komentarz
