|
Obudziła się z niemym krzykiem w środku nocy. Cała roztrzęsiona nie wiedziała co się dzieje.kolejny raz zasnęła w ubraniu, po wypiciu butelki taniego wina. nie zmywając wczorajszego makijażu,nie ściągając nawet szpilek. Leżała drętwo na łóżku trzymając w ręku chusteczkę.to sen o nim, ją obudził .Nie pamiętała szczegółów, ale zrozumiała jego przesłanie. Dotarło do niej, żejeżeli nam czymś zależy, to trzeba o to walczyć.pomimo wszystko. Pomimo przeciwności losu. Zagryzła wargę i gwałtownie podnosząc się z łóżka,chwyciła za płaszcz, wybiegając z mieszkania.biegła w rozczochranych włosach, niedbałym makijażu zrobionym dzień wcześniej.biegnąc jak oszalała, targając swoją sukienkę.zobaczyła go na ich wspólnej ławce.siedział w świetle jednej z latarni. Było widać, tylko jego twarz.podeszła delikatnie stąpając z nadzieją, że uda jej się wyrazić swoje uczucie. Wyciągnęła do niego rękę, a on patrząc na nią z pogardą w oczach, wyszeptał : ' miłości nie można kazać czekać.spóźniłaś się'.
|
Dodaj komentarz
