|
CZ.64.. -a dlaczego to się nie goi? spytał. -nie wiem, odpowiedziałam. -jeśli jutro to nie będzie się goić, to wiesz, że będziesz musiała pić więcej krwi? powiedział tyler. -yhym, odrzekłam. -i będziesz musiała uważać na siebie, dodał. -zapomnij o mojej ranie, chociaż przez tą noc, powiedziałam. zaczęłam całować tylera, próbując nie zwracać uwagi na to, że za chwilę ktoś przyjdzie. wkurzyłam się, bo damon przyszedł. najpierw rzuciłam go poduszką, potem podeszłam do niego. -czy możesz stąd łaskawie pójść? spytałam z wkurzoną miną. tyler kiwnął głową do damona i mój brat sobie poszedł. dla mnie ten znak oznaczał, że ma iść, a tak na prawdę, oznaczało to, że mój chłopak dowiedział się o tej ranie i wie kto mi ją zrobił. w ogóle nie rozumiem wampirów, z tym, że jestem cenniejsza dla nich, niż dziewczyna mojego brata. przecież jestem taka sama, jak reszta wampirów. ale dobra, skończyłam już z tym tematem.
|
Dodaj komentarz
