|
rozmawialiśmy o życiu. Pocieszałam go, chciałam aby się rozchmurzył. Miał ciężką sytuację w domu. Opowiedziałam mu swoją, jak brat przychodzi do domu oćpany, sam, z własnej głupoty się zabija. Jest ciągany po sądach, wyrok za wyrokiem, gdyby nie rodzice to nie wiem czy zobaczyłabym go na wolności przed 30 rokiem mojego życia. Mówiłam mu to wszystko, aby zrozumiał że nie tylko on ma taką pieprzoną sytuację. Chciałam żeby wiedział że nie jest sam. Rozmawialiśmy dosyć długo. I wydaję mi się że osiągnęłam to co chciałam. Po wszystkim przytulił mnie do siebie i powiedział : " Nie martw się, będzie dobrze. Masz mnie. Możesz na mnie liczyć zawsze". Trwaliśmy tak w żelaznym uścisku tyle czasu że moje ubrania i skóra zostały całe przesiąknięte jego wonią. Mam go całego na sobie. Czuje go na całym skrawku mojego ciała i także nadal czuję dłonie i ramiona które mnie wtedy obejmowały. Miałam dać sobie spokój i zapomnieć. Tyle razy sobie to obiecywałam, lecz on mi tego nie ułatwia .
|
Dodaj komentarz
