Czasem mam taki dzień kiedy rzucam się na łóżko ze słuchawkami w uszach i próbuję się trzymać, właśnie próbuję bo mi to nie wychodzi wtedy momentalnie do oczu napływają łzy.Ale przecież mam kochającego chłopaka i wgl wszystko co mi do szczęścia potrzebne a jednak włącza się we mnie opcja która powoduje to wszystko,cały powrót,uczucie pustki...-Wtedy można mnie porównać do małej dziewczynki o tak takiej małej bezbronnej dziewczynki która jest na łące wielkości dużego miasta i nie potrafi się w tym odnaleźć,potrzebuje kogoś kto po prostu ją stamtąd zabierze raz na zawsze,jednak nie ma takiego kogoś zastanawiam się czy wgl będzie bo chyba nikomu nie uda się zabrać mnie z własnej łąki.Coraz częściej zaczynam myśleć o tych dniach pozytywnie chyba ich właśnie potrzebuję...

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!