|
Gdybym wyprosiła -z pozytywnym efektem końcowym- puzzle, których tematem byłaby Jego postać i składałyby się one z 5000 elementów, po całym moim wielkim wysiłku, który towarzyszyłby mi przy długotrwałej i zawziętej pracy rąk i umysłu układając je, okazałoby się, znając moje szczęście (ale nie tylko), że elementów, które stanowiłyby jego klatkę piersiową, dokładniej w miejscu serca, wcale by nie było. Ale nie dlatego, że zgubiłabym jakieś części układanki, tylko dlatego, że producent wyprodukowałby je celowo z pustym kwadratem, wyciętym maszyną. Oczywiście oznaczałoby to, że chłopak nie ma serca. Bo tak jest. W innym wypadku, nie zostawiłby tak tego wszystkiego. Nie zraniłby mnie znikając niespodziewanie po tylu niedzielach. /”Kiedyś Cię znajdę. Znajdę Cię. W końcu znajdę! ...” / Plan na dzisiaj? Ania z Zielonego Wzgórza i Błękitna Laguna. I dużo myślenia o Nim. Żebym się Mu przyśniła. Żeby wiedział, że tęsknię. Żeby wrócił..
|
Dodaj komentarz
