|
" siedziała w klasie podparta ręką, co chwila uderzała rytmicznie długopisem w ławkę,
wystukując jakąś melodyjkę. nie zwracała już uwagi na lekcję, ani na znajomych,
którzy co chwila o coś ją prosili. całe 45 minut wpatrywała się w jeden punkt,
a na przerwie przyklejała sobie uśmiech do twarzy, bo przecież... trzeba grać."
|
Dodaj komentarz
