Kocham kiedy ludzie traktują mnie jak przedmiot!
Takie podziękowanie za całe dobro i przyjaźń,
kierowane do ich osoby.
Uwielbiam być powietrzem!
Mogę wtedy rozmawiać i rozmawiać..
Ale sama do siebie,
ponieważ nikt inny nie słucha.
Lubię czuć się wyobcowana, odizolowana, niedostrzegana!
Cóż za piękne cechy!
Wieczna samotność, nawet jeżeli stoję w środku tłumu.. / z mojego wiersza, tonatyle
|