nie wiem. może i dobrze , że właśnie tak się to potoczyło.? nie wiem już nic. co mam myśleć , co dalej. pogubiłam się w tym wszystkim. "cieszę się" , że nie tylko ja. chyba w końcu odnalazłam ten kawałek mojego życia , którego mi brakowało. znalazłam długo już poszukiwaną ostoję spokoju i bezpieczeństwa. przepłynęłam sztormy , które mocno mną wstrząsnęły. na razie mam dość. nadzieja każe mi myśleć , że to właśnie do tego dążyłam przez tyle lat. nie chcę mysleć , co dalej. DZIĘKUJĘ , za wszystko .

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!