jak opisać życie człowieka tęskniącego? nie bardzo można to nazwać życiem. to nieustanna walka z nadzieją, z kruchym jak kreda czasem, z nieprzespanymi nocami i nieprzerwanym bólem w okolicy klatki piersiowej. monotonia, znużenie i łzy są jego towarzyszami. ale najgorszy jest brak. ta pustka, której nie wypełni nikt tylko ta jedna, jedyna osoba oraz świadomość, że ten człowiek nie powróci. i trzeba się z tym wszystkim na nowo zmierzyć, każdego kolejnego dnia. / tonatyle
|