Widząc jego dłoń u mego boku wyrażającą poproszenie do tańca, w pierwszej chwili mnie zamurowało. Nie mogłam odmówić i nie chciałam bardzo narzekać, że nie umiem tańczyć. Gdy złapałam jego dłoń, wstałam i prowadził mnie w stronę parkietu. Nie dałam po sobie poznać rozproszenia, powiedziałam coś o moich butach, doszliśmy. Taniec jak taniec - jakoś poszło, parę wypowiedzianych słów o tym co słychać - również. Kilkakrotne spojrzenie sobie w oczy. Koniec dźwięków muzyki i podziękowanie. Źle nie było, ale mogło być lepiej. Zakochana dziewczyna chciałaby mieć zawsze przy sobie wybranka swojego serca. Nawet jeśli jest to niemożliwe. Zawsze o Nim myśli, nawet wtedy, gdy postanowi z tym skończyć nawet raz na zawsze - nie udaje się jej to..

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!