|
dziś idąc parkiem spoglądam ze smutkiem w oczach na tą ławkę,
na której zawsze siedzieliśmy ekipą. na której był pierwszy blant i pierwsze piwo.
a teraz ? zostały na niej tylko inicjały, i podpis pod nimi 'na zawsze'.
byliśmy młodzi pisząc to bo najwyraźniej żadne z Nas nie znało pojęcia 'wieczność'.
|
Dodaj komentarz
