|
gdy wracali do domów,leżała na jego ramieniu. nie przeszkadzało im absolutnie to,że co chwile pojazd podrzucał ich do góry i na boki,z powodu dziur na drodze. rozwaleni na samym tyle,przeplatali sobie ręce. nagle powiedział,że chciałby,by istniał jeden dzień nieskończoności. brzmi dziwnie,ale w każdej chwili mógłby go zatrzymać i powrócić do rzeczywistości. do dni,które trwają tylko 24 godziny,a tydzień kończy się po siódmym dniu. ale tego jednego,wyjątkowego dnia mógłby być tylko z nią. byłby to dzień,który uruchamialiby za każdą tęsknotą,za każdą potrzebą spojrzenia sobie w oczy,powiedzenia słowa ,,kocham''. ale najlepsze w tym wszystkim co mówił było to,że mówił to głośno. nie bał się,nie obchodziło go to,co sobie pomyśli dres siedzący przed nimi,co pomyślą wszyscy Ci,którzy na codzień nie mają odwagi głośno przyznać się,że nie boją się kochać. / dajmiskalpel
|
Dodaj komentarz
