|
Nie mogę pogodzić się ze świadomością, że musimy żyć osobno. Bez szans na codzienne widzenie, bez szans na budzenie się w jednym łóżku, bez szans na miłość którą można karmić się otwarcie- na oczach wszystkich, bez krat, bez granic, bez zakazów, bez ram, bez oburzenia. Bez opamiętania...
|
Dodaj komentarz
