|
A teraz oglądając fotografie łzy cisną mi się do oczu. Świadomość, że mogłabym stracić tak ważną osobę jak ona, nie daje mi żyć. Patrząc na jej starania , ręce które robią wszystko by sprawić mi dobrobyt i serce , które swój wkład ma w uczuciu jakim mnie darzy , chciałabym jej powiedzieć dziękuję. Chciałabym , aby tu była , usiadła obok i wycierając moje łzy powiedziała ‘ Kocham Cię ‘ . Wciąż utożsamiam się z jej osobą w czasie teraźniejszym, a przecież jej tu nie ma. Nie ma też jej oczu, które wyrażały tyle radości. Nie ma jej ust, które całując mnie czule dawały poczuć bezgraniczną miłość. Nie ma nawet jej poczucia bezpieczeństwa. Nie ma jej, jedynej i niepowtarzalnej mamy. / yezoo
|
Dodaj komentarz
