|
Blask słońca, przysłaniał jego twarz. Po kilku minutach patrzenia na niego , przywitałam się z nim, i zachęciłabym aby usiadł obok mnie. Siedzieliśmy tak 10 min w ciszy. Zaczęłam rozmowę. -Czemu cię tak długo nie było?, miałeś wyjechać zaledwie na 2 tygodnie. Spojrzał na mnie -widzisz, ja o tym nie decydowałem, tylko moi rodzice. Przez kolejną godzinę opowiadał mi, co zwiedził. Byłam okorpnie tym zaciekawiona. Ale wciąż nie wiedziałam jak się nazywał. W końcu się odezwałam -wybacz że ci przerywam ale nie znam twojego imienia. Roześmiał się i powiedział -no fakt, nazywam się Kacper, lecz większość osób mówi mi Kapka. Wybuchłam śmiechem, po czym przeprosiłam i przedstawiłam się. Nagle usłyszałam burczenie w jego i moim brzuchu. Otworzyłam koszyk, podsunęłam mu pod nos mówiąc -do wyboru, do koloru. Śmiał się, dość często się śmiał. Wybrał sałatkę i ice tea. Wzięłam to samo. Po zjedzeniu leżeliśmy tak do wieczora./ cz.3
|
Dodaj komentarz
