|
Uwielbiała muzykę, była jej całym życiem, a jej ulubieńcem było pianino. Godzinami potrafiła grać i komponować. Niedługo przed jej urodzinami jej mama zaczęła chorować. Dziewczyna bardzo się denerwowała, nie mogła się skupić na nauce, na muzyce, na niczym. Stan mamy pogorszył się, był krytyczny. Córka dzielnie czuwała przy niej dniami i nocami. Modliła się skrycie o to, by Bóg nie zabierał jej mamy, by zostawił ją jeszcze, żeby była. Jednak On podjął inną decyzję. Zmarła w nocy, w przeddzień urodzin córki. To był dla niej cios. Nie doczekała jej 18 urodzin, tych najpiękniejszych. Dziewczyna nie potrafiła się z tym pogodzić. Wróciła do domu i od razu zabrała się do pisania utworu, z dedykacją dla swojej jedynej mamy. W dniu pogrzebu usiadła przy pianinie i przy wszystkich zgromadzonych zagrała go. Nie płakała. Melodia grana przez nią była wystarczająco bolesna, wyrażała wszystkie emocje, których nie oddadzą nawet szczere łzy. Cierpiała, lecz swój ból ukryła w klawiszach pianina.
|
Dodaj komentarz
