|
Budowanie samej siebie na nowo, trudniejszym od budowania czegoś z niczego. Bo nie da się zapomnieć wyrazów twarzy, słów i wykrzyczanych przekleństw.
Poszłam za daleko, nie widziałam znaków zakazu…teraz już wiem, że los ostrzega przed pomyłkami życiowymi. Daje nam zawsze szansę żeby coś zmienić. Tymczasem my usilnie staramy się kreować siebie, walcząc z przeciwnościami. Nie zdajemy sobie sprawy, że w każdej minucie możemy wszystko zmienić.
Dziś wyrastam jako nowa ja…obdzieram się z leków i trosk. Koniec pielęgnowania starych ran, oglądania blizn. Nie czas na odrywanie strupów, spod których wciąż jeszcze ucieka krew. Dziś idę naprzód…poraniona! Pokazuje swoje blizny…i krzyczę „jestem tu nowa, a na imię mi Silna”
|
Dodaj komentarz
