|
… Nie prawdą by było to, że się z tego nie cieszyłam…. – pociągnęłam nosem - … oczywiście, że się cieszyłam… Z każdego spojrzenia. Każdego słowa, które padło z jego ust w moim kierunku… -rozciągnęłam rękawy, by móc je trzymać w dłoniach – Każdego znaku. Na niebie, na Ziemi… Każdego. – uśmiechnęłam się mimowolnie, po czym posmutniałam z powrotem - … Ale wszystko to nie potrzebnie. W końcu… - prychnęłam – sama wiesz.
|
Dodaj komentarz
