|
ciężko było mi patrzeć na to, jak on obojętnie przechodził obok mnie i wiedział o tym, że mnie krzywdzi... gdy już miałam tego dość, postanowiłam że coś z tym zrobię. stał sam, czekał na kolegów przed halą sportową. żadnej żywej duszy wokoło... wzięłam głęboki oddech, mając nadzieję że starczy mi odwagi by podejść i coś powiedzieć. stanęłam obok niego i lekko dotknęłam jego ramienia. powoli się do niego przybliżając wyszeptałam "oboje wiemy, że tak naprawdę nie jesteśmy sobie obojętni..." spojrzał na mnie i przymrużył oczy "skąd.. skąd ty możesz wiedzieć? zostaw mnie, jesteś mi obojętna..." powiedział i powoli odwrócił wzrok kierując go na moje usta. " to dlaczego masz zamiar zrobić teraz coś czego nie powinieneś?" uniosłam jedną brew. "Mała, ty wszystko potrafisz przewidzieć. dlatego nigdy na Ciebie nie patrzę. przejrzałabyś mnie całego, a tajemniczość jest namiętna" podstępnie sie uśmiechnął po czym mocno objął mnie w talii obiecując że już nigdy mnie nie puści.
|
Dodaj komentarz
