|
Spotykaliśmy się raz na jakiś czas.. Rozmawialiśmy godzinami tracąć przy tym rachubę czasu. Razem płakaliśmy i śmialiśmy się. Kiedy było mi źle otulałeś moje ciało swoim silnym ramieniem, a ja uśmiechałam się patrząc Ci głęboko w te twoje zielone oczy. Śmialiśmy się praktycznie ze wszystkiego, bo przecież czuliśmy się razem tak swobodnie. Mogliśmy być sobą i nie udawać nikogo innego tak jak musimy to robić praktycznie codziennie dostosowując się do otoczenia. Zawsze siedzieliśmy w jednym miejscu nie zauważając, kiedy stało się ono ” naszym miejscem”. Kiedy tylko byliśmy obok siebie czułam dreszcze i przyspieszone tętno, po Tobie było widać to samo, ale żadne z nas o tym nie mówiło, bo bało się, że druga osoba pomimo wszystko nie odwzajemnia tego uczucia. W końcu rozstaliśmy się na zawsze cierpiąc przy tym tak silnie, że aż brakuje mi słów aby to opisać.
|
Dodaj komentarz
